Kryzys nowoczesnego ja

Jak możemy jako liderzy szkół chrześcijańskich zająć się pogarszającym się poczuciem tożsamości naszych uczniów, a czasami także naszego personelu? Czy jest jakaś pomoc w Słowie Bożym, która pozwoli nam zakotwiczyć naszą tożsamość w czymś rzeczywistym, zamiast w kulturze i jej zfragmentaryzowanym spojrzeniu na tożsamość ludzką?

Zachęcamy do przemyślenia i modlitwy w tej sprawie wraz z zespołem kierowniczym i nauczycielami, aby zobaczyć, jakie praktyczne kroki można podjąć razem!

W swoim artykule, „C.S. Lewis i kryzys nowoczesnego ja” Thiago M. Silva bada współczesne wyzwania dotyczące autonomii, fragmentarycznej tożsamości i utraty obiektywnego sensu, opierając się na spostrzeżeniach C.S. Lewisa.

Iluzja autonomii

Silva omawia nowoczesny nacisk na autodefiniowanie się bez wyższej władzy, co Lewis krytykuje jako wadliwą dążenie. Prawdziwa wolność, według Lewisa, nie polega na auto-affirmacji, lecz na poddaniu się Bożemu planowi, co jest zgodne z biblijnym poglądem, że wolność pochodzi z poddania się Chrystusowi, uwalniając nas od grzechu.

Fragmentaryczna tożsamość

Artykuł porusza, w jaki sposób dążenie do autokonstruowanych tożsamości prowadzi do sprzeczności i fragmentarycznego poczucia siebie, pod wpływem presji społecznej i mediów. Lewis, poprzez takie dzieła jak „Listy diabła do jego siostrzeńca”, ilustruje, jak rozproszenia i powierzchowne dążenia mogą prowadzić do fragmentarycznego życia, odwracając jednostki od wiecznych prawd. Biblia oferuje kontrnarrację, zachęcając wierzących do zakotwiczenia swojej tożsamości w Chrystusie, co podkreśla Kol 3:1-3.

Utrata obiektywnego sensu

Nowoczesny odrzut obiektywnej prawdy prowadzi do subiektywnego podejścia do sensu, co skutkuje relatywizmem moralnym i egzystencjalną dezorientacją. Lewis ostrzega, że porzucenie absolutnej prawdy podważa osądy moralne i godność ludzką. Opowiada się za powrotem do obiektywnych wartości zakorzenionych w charakterze Bożym, jak opisano w „Abolicji człowieka”.

Implikacje dla liderów szkół chrześcijańskich

Liderzy szkół chrześcijańskich mogą czerpać z tych spostrzeżeń, aby stawić czoła tym wyzwaniom z prawdą i łaską:

Promowanie prawdziwej wolności: Edukować uczniów, że prawdziwa wolność znajduje się w przyjęciu Bożego planu, zachęcając do poddania się zamiast auto-affirmacji. (Omówcie, co oznacza wolność, skąd pochodzi i co jest potrzebne, aby ją utrzymać w waszych lekcjach historii, języka, literatury oraz w lekcjach biblijnych.)
Wspieranie tożsamości skoncentrowanej na Chrystusie: Tworzyć środowisko, w którym uczniowie odnajdują swoją tożsamość w Chrystusie, przeciwdziałając presjom społecznym prowadzącym do fragmentacji. (Używajcie języka, który identyfikuje uczniów jako „synów”, „córki” i jako moralnych agentów z tożsamością opartą na obiektywnej rzeczywistości zamiast na ich uczuciach.)
Utrzymanie obiektywnej prawdy: Uczyć i modelować, że obiektywny sens i wartości moralne są zakorzenione w niezmiennym charakterze Bożym, prowadząc uczniów do nawigacji w relatywistycznej kulturze. (Uczcie uczniów, aby oceniać perspektywy, zadawać dobre pytania i porównywać wszystkie ludzkie pomysły z autorytatywną prawdą Pisma.)

Integrując te zasady, szkoły chrześcijańskie mogą wyposażyć uczniów do stawienia czoła nowoczesnym wyzwaniom, ucieleśniając prawdę i łaskę w swoim podejściu edukacyjnym.